Oświadczenie woli w praktyce
Zapewne każdy z nas słyszał kiedyś wyrażenie oświadczenie woli. Czym ono jest? Otóż podobnie jak w odniesieniu do definicji prawa. Oświadczenie woli nie posiada legalnego unormowania. W praktyce przyjmuje się, iż oświadczenie woli to uzewnętrzniony przejaw podjęcia dowolnego działania o określonej treści. Wola jest niezwykle istotnym elementem na gruncie polskiej cywilistyki, gdyż często stanowi czynnik determinujący uznanie ważności kontraktu. Oświadczenie jest wyartykułowaniem woli na zewnątrz, tak więc obydwa te elementy występują łącznie.
- Oświadczenie woli. Jak skutecznie wyrazić wolę w prawie?
- Oświadczenie woli, umowa, kontrakt
- Oświadczenie woli. Możliwość zawierania umów
Oświadczenie woli. Jak skutecznie wyrazić wolę w prawie?
Zgodnie z kodeksem cywilnym bez znaczenia jest sposób wyrażenia woli dla uznania jej za istniejącą. Wola może zostać wyrażona dowolnie, byleby wyraźnie wynikało, co jest przedmiotem naszego zamiaru. Prawo dopuszcza wyrażenie woli poprzez: słowo, pismo, dokumenty czy środki komunikacji elektronicznej. Każda z tych form jest skuteczna, mimo iż niektórzy uznają, że tylko wyrażenie pisemne ma moc prawną. Nic bardziej mylnego. Co zaś tyczy się skuteczności oświadczeń woli, bez względu na formę ich wyrażenia, uznaje się je za ważne, gdy doszły one do adresata w taki sposób, aby z łatwością mógł on się z nimi zapoznać. Może to być poczta, poczta elektroniczna, słowo.
Oświadczenie woli, umowa, kontrakt
Zamiennie użyte pojęcia „oświadczenie woli”, „umowa”, „kontrakt” pozostają ze sobą w ścisłym związku. Umowa i kontrakt są pojęciami tak naprawdę tożsamymi. Natomiast każda umowa zawiera oświadczenie woli. Bez tego elementu nie można jej skutecznie zawrzeć. Analizując klauzule umowne, strony kontraktowe poprzez proces negocjacji dochodzą zawsze do jakiejś konkluzji: albo zawierają umowę, albo z niej rezygnują. Jest to jawna manifestacja oświadczenia woli skierowana na zewnątrz.
Oświadczenie woli. Możliwość zawierania umów
Zawieranie umów zawiera się w cywilistycznej materii tzw. czynności prawnych. Czynności prawne mogą zostać dokonywane tylko i wyłącznie przez osoby posiadające pełną zdolność do czynności prawnych, a więc osoby pełnoletnie i nieubezwłasnowolnione. Osoby ubezwłasnowolnione częściowo i osoby, które ukończyły 13 rok życia, posiadają tzw. ograniczoną zdolność do czynności prawnych. Osoby poniżej 13 roku życia oraz ubezwłasnowolnione całkowicie są pozbawione zdolności do czynności prawnych. Wskazując merytorycznie na uprawnienia kontraktowe małoletnich, należy podkreślić, iż są one mocno ograniczone przez prawo, lecz nie niedopuszczalne w zupełności. Przyjmując, iż dzieci lub młodzież ukończyły 13 rok życia i nie są ubezwłasnowolnione posiadają ograniczoną zdolność do czynności prawnych. To samo dotyczy osób dorosłych ubezwłasnowolnionych częściowo. Uprawnia ich to do zawierania umów w tzw. drobnych, bieżących sprawach życia codziennego. Jak już podkreślono powyżej, oświadczenia woli mogą zostać wyrażane na inne sposoby, aniżeli tylko pisemnie. Tak więc osoby z ograniczoną zdolnością do czynności prawnych mogą zawierać drobne kontrakty, takie jak: zakupy spożywcze, usługi fryzjerskie, zakup lekarstw itp.
Co stanie się, jeśli osoba posiadająca ograniczoną zdolność do czynności prawnych zawrze umowę o dalece istotniejszych znaczeniu z punktu widzenia prawa? Skuteczność takiego kontraktu zależy od potwierdzenia go przez przedstawiciela ustawowego. Osoba z ograniczoną zdolnością do czynności prawnych, po uzyskaniu pełnoletności może sama takową umowę potwierdzić. Jeśli umowa nie zostanie potwierdzona, a przedstawiciel ustawowy, po wyznaczeniu mu terminu na jej potwierdzenia przez kontrahenta, nie uczyni powyższego, umowa uważana jest za niezawartą i bezskuteczną.
